الإمام ناصر محمد اليماني
06 - 07 - 1435 هـ
05 - 05 - 2014 مـ
۱۵-اردیبهشت-۱۳۹۳ه.ش.
05:19 صبح


ــــــــــــــــــــــ

از امام هدایتگر به‌سوی نعیم اعظم [نعیم بزرگتر از نعیم بهشت] به قومی که محبوب خداوند هستند و محب او

بسم الله الرحمن الرحيم و صلوات و سلام بر تمام رسولان و انبیای مکرم الهی و خاندان پاک آنان و بر تمام پیروان نیکوکارشان در هر زمان و مکان تا فرا رسیدن یوم الدین و اما بعد...

سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما عزیزان من، قومی که محبوب خداوند هستید و محبت و عشق شما نسبت به او عظیم‌ترین محبت است
[قوم یحبهم الله و یحبونه]. ای عزیزانی که به خاطر خداوند مورد محبت من هستید، زمانی که می‌بینید امام مهدی درباره یکی از انصار شهادت می‌دهد دل‌گیر نشوید. به خداوند قسم انصاری هستند که تقریبا یادی از آنها نمی‌کنیم و ناشناس و گمنام هستند، انصاری دارم که آن‌گونه که شایسته آنهاست برایشان وزنی درنظر گرفته نمی‌شود اما امام مهدی می‌ترسد آنها در حب و قرب خداوند بر او پیشی گرفته باشند؛ چرا که شما از آن‌چه که می‌کنند بی‌خبر هستید. آنها به شدت با امام مهدی و تمام انبیا و رسولان خداوند و تمام بندگانِ کلِ ملکوت خداوند رقابت می‌کنند تا بیش از همه محبوب خدا بوده و به او نزدیک شوند.
کسانی در میان انصار هستند که می‌خواهند بگویند: «اگر امام مهدی شهادت ندهد من به ملکوت خداوند راضی نخواهم شد مگر این‌که خداوند در نفس خود راضی باشد؛ من به شهادت امام مهدی نیازی ندارم و شاهد بودن خداوند مرا بس است» و می‌گویند: «خدایا تو می‌دانی که من تو را بسیار دوست دارم و محبت من به تو عظیم‌ترین محبت‌هاست و می‌دانی تا تو راضی نشوی، من به ملکوت تو راضی نخواهم شد و این به خاطر رحمت من نسبت به بندگانت نیست که تو به حق ارحم الراحمینی. اما چگونه ممکن است درحالی‌که حبیب قلب من در نفس خود حزین است؛ بهشت نعیم برای من لذت بخش و شیرین باشد؟ و حبیب من می‌گوید:
{يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۰﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿۳۱﴾ }صدق الله العظيم[یس]»؟
ای محبوبان و محبان خداوند شما دریافتید که رحمت خداوند که مشرکان نسبت به آن کافرهستند، چقدر بزرگ است. دوست داشتنی‌ترین صفت خداوند در نفسش رحمت اوست و او آن را برخود واجب نموده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ‎﴿٥٤﴾ }
صدق الله العظيم[الأنعام]

ای بندگان خداوند، در تمام ملکوت، به دعوت کننده به رحمت و عفو خداوند پاسخ مثبت دهید این دعوت از جانب پروردگار غفور و رحیم شماست. از رحمت خداوند مأیوس نشوید؛ هر قدر هم گناهانی که در این دنیا مرتکب شده‌اید بزرگ باشند؛ به ندایی که از جانب پروردگارتان برایتان آمده‌است، جواب دهید خداوند در محکمات کتاب خود می فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ‎﴿٥٣﴾‏ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ‎﴿٥٤﴾‏ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ‎﴿٥٥﴾‏ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ‎﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ‎﴿٥٧﴾‏ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ‎﴿٥٨﴾‏ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ‎﴿٥٩﴾‏‏} صدق الله العظيم [الزمر].

ممکن است کسی سؤال کند : «ناصر محمد آیا این ندا شامل حال تمام بندگان خداوند که در ملکوت او هستند حتی ابلیس و شیاطین جن و انس هم می‌شود؟» و امام مهدی به سؤال کنندگان پاسخ داده و می‌گوید : مگر ابلیس و تمام شیاطین انس و جن از بندگان خدا نیستند که در حق خود اسراف کرده‌اند؟ چگونه ممکن است این ندای پروردگار ملکوت شامل آنها نشود ؟ این هم از آن جهت است که زیادی گناهانشان بهانه نشود که تصور کنند خداوند به خاطر شدت و کثرت گناهانشان و اسرافی که در برابر او کرده‌اند؛ آنها را مورد بخشش و غفران قرار نمی‌دهد. به همین دلیل خداوند تمام بندگانی را که در حق خود اسراف کرده‌اند مورد خطاب قرار می‌دهد تا از رحمت او نا امید نشوند. خداوند به آنها وعده می‌دهد که تمام گناهانشان را بدون هیچ استثنایی می‌آمرزد و این برای آن است که هیچ بنده‌ای در پیشگاه خداوند عذری نداشته باشد. بار دیگر آیات محکم کتاب خداوند، آیاتی را که برای همه‌ی علمای مسلمین وعامه مسلمانان و هر عرب زبانی قابل فهم است به شما یادآوری می‌کنم . به ندایی که مستقیم از جانب پروردگار آمده است توجه کنید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ‎﴿٥٣﴾‏ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ‎﴿٥٤﴾‏ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ‎﴿٥٥﴾‏ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ‎﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ‎﴿٥٧﴾‏ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ‎﴿٥٨﴾‏ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ‎﴿٥٩﴾‏‏} صدق الله العظيم [الزمر].
گویا چشم‌هایی را می‌بینم که به‌خاطر شناخت صفات حضرت حق -سبحانه و تعالی- پر از اشک می‌شوند؛ چقدر خداوند و خلیفه‌اش شما را دوست دارند! و چقدر شما خداوند و خلیفه‌اش را دوست دارید! خداوند از شما راضی باشد و با نعیم رضوان خود شما را راضی کند... به خدایی که جز او خداوندی نیست قسم برای قومی که محبوب خدا و محب او هستند، تمام ملکوت بهشتی که عرض آن به اندازه آسمان‌ها و زمین است؛ معادل مثقال ذره‌ای از نعیم رضوان خداوند بر بندگانش هم نیست. چقدر منزلت پروردگار در دل‌هایتان عظیم است و چقدر قدر شما بالا و مقام‌تان در نزد ملیک مقتدر بزرگ است!
قسم به خداوندی که آسمان را بدون ستون برافراشته است، انبیا و شهدا به مقام عظیم شما در نزد خداوند غبطه می‌خورند؛ می‌دانید چرا؟ چون شما ملکوت خداوند را انفاق کردید تا پروردگارتان راضی باشد. به خداوندی که جز او خدایی نیست قسم می‌بینم که اصرار و پافشاری شما حد و مرزی ندارد. به خداوندی خدا سوگند هرچقدر که بیشتر به این گروه از مردم که محبوب خداوند و محب او هستند داده شود؛ نتیجه‌ای جز پافشاری و اصرار بیشتر آنها نخواهد داشت و این نهایتی ندارد تا زمانی که پروردگار و حبیب قلبشان راضی شود. به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، آنها زمانی که اهالی بهشت را می‌بینند که از فضل اعطا شده خداوند شادمانند؛ در نزد خود آنها را به‌خاطر چیزی که به آن راضی شده و برایش شادند، تحقیر می‌کنند .آنها از کار اهالی بهشت که از داشته‌هایشان شادمان هستند؛ درحیرت‌اند. همان کسانی که خداوند درباره آنان فرموده است:
{ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ }
صدق الله العظيم [آل عمران:۱۷۰]
پس در نزد خود بدون این که زخم زبانی به آنها بزنند آنها را تحقیر می‌کنند.
در پاسخ به این قوم که محبوب خدا و محب او هستند می گوییم: به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، اگر خداوند، امام مهدی را در بین امت‌های گذشته برمی‌انگیخت و آنان از شدت و عمق حسرت و حزن خداوند نسبت به بندگان نادمش آگاه می‌شدند؛ آنها نیز به تمام ملکوت پروردگار راضی نمی‌شدند مگر خداوند راضی شود. چقدر فضل و عنایت خداوند بر این امت زیاد است که امام مهدی را در میانشان برانگیخته است اما این امت قدر او را نمی‌دانند و به جز عده کمی از محبوبان و محبان خدا، بقیه از راز او آگاهی ندارند! چقدر حسرت مؤمنانی که خداوند آنها را از دعوت امام مهدی در«عصر گفتگو قبل از ظهور» آگاه کرده است ولی از این دعوت روبرگردانده‌اند عظیم است ..آنها به ندای دعوت حق پروردگارشان پاسخ نداده‌اند! حسرت آنها این نیست که از اهالی آتش شده‌اند. حسرت آنها به خاطر این است که خداوند آنها را از آیه‌ای آگاه کرد که بزرگترین تکریم خداوند در کتابش است اما آنان عقل خود را به کار نگرفتند و گفتند: «آن چه که از پیشینیان در دست ماست برای ما کافی است.». پس در جواب آنها می‌گوییم: ای مؤمنان به قرآن، به خدا قسم من به جز وحی خداوند در آیات محکم قرآن عظیم وحی جدیدی نیاورده‌ام . فتوا درباره نعیم اعظم؛ نعیمی که بزرگتر از «جنات النعیم» است را از خودم نمی‌گویم؛ خداوند است که درآیات محکم کتابش برایتان فتوا می‌دهد:
{وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۷۲)} صدق الله العظيم [التوبة].
آیا می‌دانید مقصود خداوند چیست که می فرماید: {{ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ}}؟ این یعنی نعیمی که بزرگتر از «نعیم جنان» است و کسی در میان عالمیان حقیقت این امر را درک نمی‌کند مگر قومی که محبوب خدا و محب او هستند. به خداوند یکتا قسم که آنها، سوگندهای سخت به نام می‌خورند و یقین دارند رضوان خداوند حقیقتاً بزرگتر از نعیم جنت است حال این نعیم بهشت هرچه که هست و هرچه که می‌خواهد باشد...آنها خود براین امر شاهدند....آنها هم اکنون و درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند از این حقیقت آگاه شده‌اند و بعد از مرگ چیزی به این یقین اضافه نخواهد شد و در روزی که در پیشگاه خداوند برانگیخته می‌شوند نیز به این یقین چیزی اضافه نخواهد شد؛ یعنی درهمین دنیا که هستند به حد اعلای یقین رسیده و ایمان در قلبشان کامل شده است.
نامه خصوصی که توسط عالم جلیل القدر ابوهاشم از سعودی نوشته شده است باعث خنده امام مهدی شد او در نامه خصوصی خود تلاش کرده است امام مهدی را ثابت قدم کند و به من نصیحت نموده است تا غمگین نباشم و می‌گوید: «نترس؛ به خدا قسم که تو بدون شک امام مهدی هستی» و می‌گوید: «اماما از من دل‌گیر نشو، جد تو محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- نیز در امر نبوتش شک کرد و درباره آنچه که به او وحی می‌شد نیز شک می‌کرد که نکند از جانب خداوند نباشد» و سپس می‌گوید:«از من به خاطر اینکه خواستم تو را ثابت قدم کنم و برایت قسم بخورم که بی‌تردید شما امام مهدی هستی، دل‌گیر مشو». این مضمون نامه اوست چرا که وقتی دیده است بیانات امام کم شده؛ ترسیده است تا نکند یقین امام مهدی درباره مهدویت خود کم شده باشد، چون دیگر مثل سابق پشت سر هم بیان نمی‌نویسد. به همین دلیل برای امام مهدی ناصر محمد یمانی ترسیده است که نکند یقین او نسبت به خودش کم شده باشد.
پس امام مهدی به ابو هاشم و تمام دنیا می‌گوید:
قسم به خدای بندگان که هفت آسمان استوار را برپا ساخت و زمین را با میخ‌ها [اوتاد] پایدار کرد و ثمود و عاد را هلاک و فراعنه قدرتمند را غرق ساخت؛ اگر تمام بندگان ملکوت خداوند به امام ناصر محمد یمانی ایمان بیاورند؛ ذره‌ای به یقین من درباره این که امام مهدی منتظر ناصر محمد هستم اضافه نخواهد شد و اگر تمام بندگان ملکوت همگی نسبت به من کافر شوند؛ ذره‌ای از یقین من درباره امام مهدی منتظر بودنم کم نمی‌شود! و بر این امر شاهد باشید. تصور نکنید اگر تعداد بیانات کم شده است؛ ایمان من به امام مهدی بودنم کم شده است. هیهات به پروردگار زمین و آسمان ها قسم که کوچکترین تزلزلی در امام مهدی رخ نداده است. می‌دانید چرا خداوند چنین یقینی را روزی بنده‌اش کرده است؟ جواب شما حقیقت اسم اعظم خداوند در قلب من است و زبان من به خاطر عظمت حمد برای پروردگارم از تعبیر آن عاجز است و خداوند از میزان حمد او در قلب من آگاه است و حمد برای خداوند است حمد عظیمی که برابر با نعمتی است که به عبدش عنایت فرموده است و امید دارم که پروردگارم قلب مرا ثابت نگه دارد و فراموش نمی‌کنم که خداوند بین من و قلب من حائل است در آغاز و پایان حمد از آن اوست و او عزیز و حمید است.
و صلوات و سلام بر محبوب‌ترین بنده خداوند در قلبم، جَدَّم
محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله الطيبين وسلّم تسليماً- ای قومی که محبوب و محب خداوند هستید، بر محمد رسول الله سلام و صلوات بفرستید و لطف و احسان و صبر ایشان را فراموش نکنید ایشان [بر آزار مردم] چقدر صبر نموده و گذشت می‌کرد، تا تنزیل قرآن کامل شود و فراموش نکنید که انبیا به خاطر کفر امت‌هایشان برعلیه آنها دعا کردند درحالی‌که هنوز به اندازه یک دهم از کتاب بر آنها نازل نشده بود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ‎﴿٤٣﴾‏ وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ‎﴿٤٤﴾‏ وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ‎﴿٤٥﴾‏ ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ‎﴿٤٦﴾‏ قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ‎﴿٤٧﴾‏ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ‎﴿٤٨﴾‏ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ‎﴿٤٩﴾‏ قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ‎﴿٥٠﴾‏ وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ‎﴿٥١﴾‏ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ‎﴿٥٢﴾‏ وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ‎﴿٥٣﴾‏ وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ‎﴿٥٤﴾‏} صدق الله العظيم [سبأ].
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اقتباس المشاركة 141991 من موضوع من الإمام المهديّ للنعيم الأعظم من نعيم الجنان إلى قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه..


https://albushra-islamia.net/showthread.php?p=141981

الإمام ناصر محمد اليماني
06 - 07 - 1435 هـ
05 - 05 - 2014 مـ
05:19 صباحاً
ــــــــــــــــــــ


من الإمام المهديّ للنعيم الأعظم من نعيم الجنان إلى قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه
..



بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة رسل الله وأنبيائه المكرمين وآلهم الطيّبين وعلى من تبِعهم بإحسان في كل زمانٍ ومكانٍ إلى يوم الدين، أما بعد..

السلامُ عليكم ورحمة الله وبركاته أحبّتي في الله معشر قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه بالحبِّ الأعظم، ويا أحبّتي في الله فلا تتحسّسوا حين يلقي الإمام المهديّ بشهادةٍ على أحد الأنصار، فوالله إنّه ليوجد أنصارٌ لا نكاد أن نذكرهم ويكادون أن يكونوا مجهولين لدى الأنصار فلا يقيموا لهم وزناً كما يستحقون؛ غير أنّ الإمام المهديّ يخشى أن يكونوا هم أحبّ إلى الله وأقرب من الإمام المهديّ لكونكم لا تعلمون بما يفعلون، فهم في انطلاقٍ شديدٍ لمنافسة الإمام المهديّ وكافّة الأنبياء والمُرسلين وكافّة العبيد في الملكوت كله أيّهم العبد الأحبّ والأقرب إلى الربِّ.

ومن الأنصار من يريد أن يقول: "فإن لم يشهد لي الإمام المهديّ أنّي لن أرضى بملكوت ربِّي حتى يرضى فلا حاجة لي بشهادة الإمام المهديّ وكفى بالله شهيداً". وقال: "اللهم إنّك تعلم أنّي أحبك بالحبِّ الأعظم، وتعلم إنّي لن أرضى بملكوتك ربِّي جميعاً حتى ترضى، وليس رحمة مني بعبادك؛ بل لأنّك أنت حقاً أرحم الراحمين، فكيف تهنأ لي جناّتُ النَّعيم وحبيب قلبي حزين في نفسه، ويقول:
{يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿30﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿31﴾} صدق الله العظيم [يس]؟".

ويا معشر قوم يحبُّهم الله ويحبُّونه، لقد علمتم ما أعظم رحمة ربِّي التي كفر بها المشركون وهي
أحبّ صفات الربِّ إلى نفسه؛ هي الرحمة التي كتبها على نفسه. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ} صدق الله العظيم [الأنعام:54].

ويا عباد الله في كافة الملكوت، استجيبوا لداعي الرحمة والعفو من ربٍّ غفورٍ رحيمٍ، فلا تستيئِسوا من رحمة الله من عظيم ما فعلتم من الإثم في هذه الحياة، فاستجيبوا لنداء الربِّ إليكم في محكم كتابه في قول الله تعالى:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ‎﴿٥٣﴾‏ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ‎﴿٥٤﴾‏ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ‎﴿٥٥﴾‏ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ‎﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ‎﴿٥٧﴾‏ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ‎﴿٥٨﴾‏ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ‎﴿٥٩﴾‏‏} صدق الله العظيم [الزمر].

وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "يا ناصر محمدٍ، فهل هذا النداء يشمل كافة العبيد في الملكوت حتى إبليس وشياطين الجنّ والإنس؟". ومن ثمَّ يردُّ على السائلين الإمامُ المهديّ ونقول: "أليس إبليس وكافة شياطين الجنّ والإنس من ضمن عباد الله الذين أسرفوا على أنفسهم؟ فكيف لا يشملهم هذا النداء من ربّ الملكوت؟ وحتى لا تكون لهم حجّة أنّهم بسبب كثرة ذنوبهم ظنّوا أنَّ الله لن يغفر لهم لكثرة ذنوبهم وإسرافهم في جنب ربّهم ولذلك ينادي الله كافةَ عبيده المسرفين على أنفسهم بأن لا يقنطوا من رحمة الله، فوعدهم ربّهم أن يغفر ذنوبهم جميعاً دون أي استثناء على ذنبٍ واحدٍ، وذلك حتى لا تكون لعبدٍ الحجَّة بين يدي الله.

ونذكِّركُم بنداء الله مرةً أخرى بآياتٍ محكماتٍ من آيات أمِّ الكتاب يفقههنَّ علماءُ الأمَّة وعامة المسلمين وكلُّ ذي لسانٍ عربيٍّ مبينٍ، وإلى النداء مرةً أخرى من الربِّ مباشرة:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ‎﴿٥٣﴾‏ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ‎﴿٥٤﴾‏ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ‎﴿٥٥﴾‏ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ‎﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ‎﴿٥٧﴾‏ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ‎﴿٥٨﴾‏ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ‎﴿٥٩﴾‏‏} صدق الله العظيم [الزمر].

وكأني أرى أعيناً تفيض من الدَّمع مما عرفوا من صفات الحقِّ سبحانه وتعالى علوَّاً كبيراً، فكم يحبُّكم الله وخليفتُه! وكم تحبّون الله وخليفتَه! ورضي الله عنكم وأرضاكم بنعيم رضوانه، فوالله الذي لا إله غيره إنّ قوماً يحبُّهم الله ويحبُّونه لا يساوي عندهم ملكوت الجنّة التي عرضها السماوات والأرض مثقال ذرةٍ من نعيم رضوان الله على عباده، فما أعظم قدر الربِّ في قلوبكم وما أعظم قدركم وأكبر مقامكم عند مليكٍ مقتدرٍ!

وأقسم بمن رفع السماء بلا عمدٍ ترونها مرفوعةً؛ إنَّه ليغبطكم الأنبياءُ والشهداءُ لعظيم مقامكم عند الله، وهل تدرون لماذا؟ وذلك لأنّكم أنفقتم ملكوت الربِّ حتى يرضى، ألا والله الذي لا إله غيره أنّي أرى إصراركم لا حدود له ولا منتهى له، ألا والله الذي لا إله غيره إنّه كلما زاد العرض على قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه من ربّهم ليرضوا فإنّه لن يزيدهم ذلك إلا إصراراً شديداً إلى ما لا نهاية حتى يرضى ربّهم حبيب قلوبهم، ألا والله الذي لا إله غيره إنّهم ينظرون إلى أصحاب الجنَّة الفرحين بما آتاهم الله من فضله فيحتقرونهم بما رضوا به وفرحت به قلوبهم؛ بل ينالهم العجب من أصحاب الفرح بنعيم الجنان من الذين قال الله عنهم: {فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ} صدق الله العظيم [آل عمران:170]، فمن ثم يحتقرونهم في أنفسهم من غير جرحٍ بالكلام.

فمن ثمّ نردُّ على معشر قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه ونقول: "والله الذي لا إله غيره لو بعث الله الإمام المهديّ في أمَّتِهم، فمن ثم علموا بعظيم حسرةِ ربّهم وحزنه على النادمين من عباده أنّهم لن يرضوا بملكوت الربِّ جميعاً حتى يرضى، فما أعظم فضل الله على هذه الأمّة التي بعث الله فيهم الإمام المهديّ وهم يجهلون قدره ولا يحيطون بسره إلا قليلٌ من قومٍ يحبُّهم الله ويحبُّونه! وما أعظم حسرة المعرضين من المؤمنين ممن أظهرهم الله على دعوة الإمام المهديّ في عصر الحوار من قبل الظهور ولم يستجيبوا لداعي الحقِّ من ربّهم! وليست حسرتُهم أنّهم صاروا من أصحاب الجحيم؛ بل حسرتهم على أعظم تكريمٍ في الكتاب على الإطلاق أعثرهم الله عليه ولم يستخدموا عقولهم شيئاً وقالوا حسبنا ما وجدنا عليهم سلفنا، فمن ثمَّ نردُّ عليهم ونقول: يا أيّها المؤمنون بالقرآن العظيم، والله لا نخاطبكم بوحيٍّ جديدٍ إلا بما أوحى الله به في محكم القرآن العظيم، وليست من عند نفسي فتوى النَّعيم الأعظم من جنات النَّعيم؛ بل الله من أفتاكم بذلك في محكم كتابه:
{وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72)} صدق الله العظيم [التوبة]. فهل تدرون ما يقصد الله تعالى بقوله: {{ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ}}؟ أي نعيمٌ أكبر من نعيم الجنان، ولن يدرك هذه الحقيقة في العالمين إلا قومٌ يحبُّهم الله ويحبُّونه.
فوالله الذي لا إله غيره إنَّهم ليقسمون بالله جهد أيمانهم وهم موقنون أنّ رضوان الله هو حقاً نعيم أعظم من نعيم الجنان مهما كانت ومهما تكون، وهم على ذلك من الشاهدين. بل علموا بهذه الحقيقة الآن الآن الآن وهم لا يزالون في هذه الحياة الدنيا، ولم يزدادوا يقيناً من بعد الموت ولا يزدادون يقيناً يوم يبعثون بين يدي الله لكون اليقين قد أتاهم الآن وهم لا يزالون في هذه الحياة الدنيا فاكتمل الإيمان في قلوبهم.

وقد أضحكَت الإمامَ المهديّ رسالةٌ على الخاص من العالم الجليل بالمملكة العربيِّة السعوديِّة أبا هاشم كتب لي رسالةً خاصةً يحاول فيها أن يُثبِّتَ الإمامَ المهديّ ويستوصيني أن لا أحزن ويقول: "لا تخف، فوالله الذي لا إله غيره أنّك أنت الإمام المهديّ لا شك ولا ريب" ويقول: "فلا تزعل مني يا إمامي فقد حدث الشكّ حتى لجدّك محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- أنه شكَّ في نبوّته وشكَّ فيما أُوحي إليه من ربِّه أن لا يكون من ربِّه". فمن ثم يقول: "فلا تزعل مني يا إمامي إن حرصت على تثبيتك وأقسمت لك أنّك الإمام المهديّ المنتظر لا شك ولا ريب". وكان هذا ما جاء في مضمون رسالته كونه خشي حين وجد الإمام المهديّ خفف من بياناته فخشي أنّ يقين الإمام المهديّ في أنّه الإمام المهديّ لم يعُد كما كان من قبل نظراً لأنّه لم يعد يكتب بياناتٍ باستمرارٍ مثل ما كان من قبلُ؛ ولذلك خشي على الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني أنّه قد ضعف يقينه بنفسه!
ومن ثمَّ يردُّ الإمام المهديّ على أبي هاشم وعلى كافة العالم وأقول:

أقسم بربِّ العباد من رفع السبع الشداد وثبَّتَ الأرض بالأوتاد وأهلك ثمودًا وعاد وأغرق الفراعنة الشداد لو آمن بشأن الإمام ناصر محمد اليماني كافةُ العبيد في الملكوت كلِّه لما زاد ذلك في إيماني شيئاً أنّي الإمام المهديّ المنتظر ناصر محمد، ولو كفر بشأني كافة العبيد في الملكوت كله لما نقص من إيماني شيئاً أنّي الإمام المهديّ المنتظر! فكونوا على ذلك من الشاهدين.
فلا تظنّوا حين ترونني أُقلل من البيانات أن إيماني ضعف بأنّي الإمام المهديّ، هيهات هيهات وربّ الأرض والسماوات لا يتزلزل الإمام المهديّ شيئاً، وهل تدرون لماذا رزق الله عبده كل هذا اليقين؟ والجواب: ذلكم حقيقة اسم الله الأعظم لربّي في قلبي ويعجز لساني عن التعبير بعظيم الحمد لربّي فهو يعلم بمدى الحمد لله في قلبي، وأحمدُ الله حمداً عظيماً مساوياً لعظيم نعمته على عبده، ورجوتُ من ربِّي أن يثبِّت قلبي، فلن أنسى أنّ ربِّي يحول بيني وبين قلبي، فله الحمد في الأولى وفي الآخرة وهو العزيز الحميد.

والصلاةُ والسلام على أحبِّ عبيد الله إلى قلبي جدي محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله الطيبين وسلّم تسليماً. يا معشر قوم يحبّهم الله ويحبّونه، صلّوا على محمدٍ رسول الله وسلموا تسليماً، فلا تنسوا جميله وصبره أن صبر وغفر حتى اكتمل تنزيل الكتاب، ولا تنسوا أنّ الأمم دعا عليهم أنبياؤهم بسبب كفرهم ولم يتنزل إلا معشار الكتاب. تصديقاً لقول الله تعالى:
{وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ‎﴿٤٣﴾‏ وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ‎﴿٤٤﴾‏ وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ‎﴿٤٥﴾‏ ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ‎﴿٤٦﴾‏ قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ‎﴿٤٧﴾‏ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ‎﴿٤٨﴾‏ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ‎﴿٤٩﴾‏ قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ‎﴿٥٠﴾‏ وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ‎﴿٥١﴾‏ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ‎﴿٥٢﴾‏ وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ‎﴿٥٣﴾‏ وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ‎﴿٥٤﴾‏} صدق الله العظيم [سبأ].

أخوكم؛ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
_______________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..